Het is woensdagmiddag en de telefoon gaat.
Ik ben midden in mijn vakantie van de boot naar huis aan het rijden.
Morgen de start van een mooie nieuwe opdracht.
Midden in mijn laatste week zomervakantie.
Ik heb het er voor over. Even voorbereiden nog deze middag.
Afgelopen maandag heb ik de data en locaties ontvangen van 7 trainingsdagen.
Morgen ga ik met de klant de punten op de i zetten.
Komende week ga ik samen met 2 andere ondernemers 5 films maken.
Deze horen bij de opdracht. Een grote prikkel maken voor alle deelnemers.
2 van mijn compagnons gaan dit mooie avontuur met mij aan het komende half jaar!
“Fantastische opdracht, bij een mooie grote naam, een bedrijf met 700 medewerkers. Wow.”
Ik hoor het mezelf nog denken, zittend in de auto, luisterend naar “I feel good” van meneer Brown.
De handtekening is onderweg…..
“Sabien, het spijt ons verschrikkelijk, maar we kunnen de training dit najaar niet door laten gaan.
We vinden het heel erg, maar onze medewerkers zijn zo ontzettend overbelast met werkzaamheden en trainingen.
Als we dit gaan doorzetten, dan zijn we bang dat het een grote deceptie zal gaan worden…..”
Daar zit je dan.
“So good, so good, I got you. Tuuuutuuut tuuut tuut tuut tuududuuuuuuuuh….”
Niet dus.
Wat doe je dan?
Boos worden?
Nee.
Dat nooit.
3 tips
- Luister naar je klant en de redenen waarom een opdracht niet door kan gaan. Toon begrip.
- Maak goede afspraken over hoe nu verder en een eventuele vergoeding voor gedane werkzaamheden.
- Behoud ten aller tijden goed contact met je “opdrachtgever”.
1. Ook voor jouw klant is dit een hele lastige situatie. Op het allerlaatste moment een groot project afblazen is altijd naar en brengt hoe dan ook kosten met zich mee. In ons geval hadden mijn compagnon en ik al drie keer aan tafel gezeten, met een team van 3-4 man sterk. Er zijn veel ideeën op en neer gegaan, ook via telefoon en mail. Heb dus begrip voor de gekozen weg, dit gebeurt niet zomaar. Geef rustig aan dat je er enorm van baalt, dat je ervan schrikt. Boos worden heeft echt geen enkele zin, trap dus niet in deze valkuil. Want geloof me, je voelt een enorme boosheid en een “Calimero gevoel” opkomen wanneer je als ZZP’er als het ware tegenover een grote organisatie staat op deze manier.
2. Wij hadden enorm veel voorwerk zitten in dit mooie traject. Daar kun je bij wijze van spreken naar fluiten. Toch kun je ook samen bekijken wat redelijk is. Jouw opdrachtgever staat hier echt wel voor open als je met elkaar goede afspraken maakt. En ja, ook zonder handtekening. In ons geval kan het zijn dat we deze opdracht komend jaar alsnog kunnen doen. Er word in ieder geval geen ander trainingsbureau ingeschakeld, wij zijn de partij. Als er bij de medewerkers weer ruimte ontstaat, gaan we alsnog lekker aan de slag. Ook krijgen we inderdaad een redelijke vergoeding voor het werk dat we reeds hebben gedaan.
3. Zorg er na zo’n traject voor dat je goed contact houdt. Bel regelmatig. Toon interesse in hoe het gaat met andere trainingstrajecten en de belastbaarheid van de medewerkers. Hoe gaan ze nu om met het feit dat een traject dat ze voor ogen hadden nu toch niet ingezet kan worden? Wat betekent dit voor de organisatie? Stel vragen. Denk mee.
En die handtekening dan?
Voor diegene onder jullie die nu opmerkzaam zegt “ja, maar je had nog geen handtekening toch?”
Klopt. Groot leerpunt.
Wanneer je in goed vertrouwen dingen samen doet, nog even wat kleine punten aanpast in je voorstel zodat er een handtekening kan komen, maar ondertussen al redelijk in het voorproces van een training zit, ben je niet goed bezig.
Nooit doen dus. Zonder handtekening geen werk doen.
Simpel. Maar ik moest het wel op een hele heftige manier leren.
Ook wel bekend als groei.
